Najpopularniejszym materiałem budowlanym stosowanym do wznoszenia ścian jednowarstwowych jest beton komórkowy. Wykonane z niego ściany są stosunkowo grube (40–50 cm), bo w innym wypadku izolacyjność cieplna ściany byłaby zbyt słaba.
Ściany jednowarstwowe wznosi się również z ceramiki, a specyficznym rodzajem materiałów budowlanych na ściany jednowarstwowe są bloczki z keramzytobetonu. W ich strukturze zamyka się wkłady ze styropianu.
Ściany jednowarstwowe wznosi się, używając zaprawy klejowej – spoiny są wówczas bardzo cienkie (1–3 mm), a łączone elementy muszą mieć bardzo niewielką tolerancję wymiarów lub używając tzw. ciepłej zaprawy – spoiny są grube, ale zaprawa ma dobre właściwości termoizolacyjne. Generalnie można powiedzieć, że im mniejsza gęstość materiału ściennego, tym lepsze są jego właściwości termoizolacyjne. Najlepiej to widać na przykładzie betonu komórkowego, produkowanego w wielu odmianach o gęstości od 300 do 700 kg/m³.
Do wznoszenia zewnętrznych ścian jednowarstwowych używa się tylko najlżejszych odmian 300 i 400. Z cięższych odmian buduje się zaś albo ściany wewnętrzne, albo wielowarstwowe. Niska gęstość ma jednak także pewne wady. Im ściana lżejsza, tym gorzej tłumi dźwięki.
Wznoszenie ścian jednowarstwowych przez wykonawców budowlanych nie jest szczególnie trudne, wymaga jednak dużej staranności od wykonawców. Jeśli więc buduje się na „cienkie spoiny”, to rzeczywiście powinny być cienkie, po to, by nie stały się mostkami termicznymi.
Często źle wykonanymi elementami w ścianach jednowarstwowych są osadzenia nadproża i wieńców stropowych. Warto więc używać rozwiązań systemowych, które pozwolą zminimalizować ewentualne pomyłki wykonawcze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz